Expertinterview

Hugo Azagra Soria (foto: Afrodite Trevlopoulos)

‘De beste modellen kloppen niet zelf aan de deur’

De 24-jarige Hugo Azagra Soria werd ontdekt op zijn vijftiende, maar vond het geleidelijk aan leuker achter de schermen. Nu combineert hij zijn studie communicatiewetenschappen met het zoeken naar nieuwe gezichten voor de mannendivisie van International Model Management in Brussel. 

Een model scouten, hoe gaat dat in zijn werk?

Met magazines te lezen en weten wie Anna Wintour al zeker niet. Je moet over een stevige portie modekennis beschikken en dat kan door zelf eerst in de business mee te draaien. Dan weet je ook wat men op dit moment zoekt. Verder denk ik gewoon na of het model wel genoeg potentieel heeft in deze industrie. De modellen vind ik via MySpace, Facebook of gewoon op straat. Momenteel heb ik al twintig mannelijke modellen binnengebracht en aan een carrière geholpen.

Vallen die modellen met bakken uit de lucht?

Neen hoor, de beste zijn dan ook niet diegene die zelf aan je deur komen kloppen. Jij moet tot het uiterste gaan om een waar model te vinden. De meeste die ik dan ontdek, hebben nog geen seconde stilgestaan bij de gedachte om als model te beginnen. Sommigen kennen niet eens iets over de mode. Maar dat is dan alweer een pluspunt. Dergelijke modellen zijn meer naturel als ze naar een casting komen. Ze gaan en staan waar wij het vragen en doen het op hun gemak. Diegene die dromen van een modellencarrière zijn het moeilijkst. Zij willen dit zo hard, dat ze erdoor beginnen stressen en dan meestal falen. Maar dergelijke modellen heb je niet veel.

Waar is de mode-industrie vandaag naar op zoek?

Dat hangt af van het geslacht. Een vrouwelijk model moet jong, fris, meisjesachtig en skinny zijn. Dat is natuurlijk heel moeilijk te vinden. Maar 2010 en 2011 zijn heel speciale jaren in modeland. Sinds vorig jaar gebruiken ontwerpers en grote merken verschillende modellen in hun shows en campagnes. Ouder, meer vormen en zelf androgyn. De industrie probeert de wereld te tonen dat ze niet zo democratisch zijn en ze linken de gewone wereld met die van de mode. Hier bij IMM hebben we trouwens net een nieuw meisje. Ze is meer van het androgyne type, maar daarmee is ze ook de enige. We proberen iets nieuws uit en zien wel of het werkt. Deze industrie verandert immers zo snel.

Ook wat de regeltjes betreft?

De regels evolueren meer en meer. Maar een minimumleeftijd bijvoorbeeld? Die is er bij IMM simpelweg niet. Wat wij wel doen is zorgen voor de jongste modelletjes in ons team. Die mogen in Parijs of Milaan niet constant werken, omdat ze nog geen achttien jaar zijn. De modellen hebben er anders een probleem met hun studies en de wet is ook anders. Het is oké om jong te beginnen, zolang je weet wat je doet. Blijven werken voor school en hopen dat je ouders je er ook op wijzen. Soms is leeftijd echt geen kwestie, maar gaat het hem meer om de lengte. Een meisje moet minimum 1m73 zijn en een jongen 1m83. Zo’n lengte behaal je pas op een bepaalde leeftijd. Rond veertien of vijftien jaar is een meisje al groot genoeg, terwijl dat bij jongen één à twee jaar later kan zijn. De echte carrière begint pas op 18-jarige leeftijd. Het diploma is binnen en er is tijd voor het modellenleven en alles wat er bij komt kijken.

Drugs en eetstoornissen?

Ontkennen zal ik niet doen. Dergelijke problemen zijn er in dit wereldje, maar ook elders. Als we hier meisjes met anorexia of andere stoornissen zien, dan cutten we haar uit ons programma. We werken hier alleen met modellen die op een natuurlijk manier mager zijn. Als je kiest voor het leven als model, moet je sterk zijn. Eetstoornissen kunnen in ieders hoofd opduiken en het modellenleven kan een aanzet geweest zijn. Maar ik denk dat er toch meer gezonde modellen zijn dan ongezonde, maar daar kijkt men weer niet naar. 

Maar niets is toch wat het lijkt?

Dat bedoel ik net. Mensen zien een mager model op de catwalk en denken meteen aan anorexia. Terwijl het meisje gewoon jong en onvolgroeid is. Je merkt soms niet op dat er een piepjong model voor je staat. Dat gebeurde onlangs bij Diane Von Furstenburg. De ontwerpster vecht al lang voor het verbod op minderjarige modellen, maar wie liep er onlangs op haar show in New York? Een 15-jarige blonde schone die je makkelijk achttien zou schatten. Diane gaf toe: ‘One girl slipped through the cracks.’

CONTRA-interview

Gaël Andrea Gori (foto: Afrodite Trevlopoulos)

‘Onverantwoord? Dat zeker!’

Gaël Andrea Gori, een 22-jarige studente Talen, vindt dat de mode-industrie teveel nadruk legt op het imago van jonge meisjes.

‘Ouders willen hun kind in de spotlight zetten om er uiteindelijk zelf in te komen staan. Deze beelden in de Parijse Vogue, die door Tom Ford zijn bedacht, doen me denken aan de verschrikkelijke missverkiezingen die men in Amerika houdt voor kleine meisjes tussen de twee en tien jaar. Men zou ze zeker niet mogen aanmoedigen om zoveel make-up te dragen. Het is natuurlijk eerder de wil van de ouders, want op zo een jonge leeftijd kan een meisje niets belangrijk beslissen. Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke ervaringen een negatieve impact zullen hebben op het latere zelfbeeld van de meisjes. Je stelt kinderen op zo een leeftijd best niet bloot aan oppervlakkige aandacht, want ze zijn nog zo kwetsbaar en zoals elk meisje ook nog eens beïnvloedbaar. Dit alles doet me denken aan het tv-programma Toddlers and Tiaras, waarin kleine meisjes van jongs af getraind om perfect naar missverkiezingen toe te leven. Onverantwoord? Dat zeker! De grote tijdschriften en de magere modellen die erin verschijnen hebben al een enorme invloed op volwassen vrouwen en dus zeker op jonge meisjes! Naar mijn mening is deze fotoshoot trouwens bedoeld om te provoceren en een bepaalde reactie uit te lokken. Het zijn daarom geen lelijke foto’s, maar ze stralen geen kinderlijke vreugde of plezier uit. Het zou heel wat positiever zijn als ze al lachend of spelend gefotografeerd zouden worden. Maar het artikel en de foto’s waren blijkbaar niet provocerend genoeg, want de meisjes dragen ook nog eens bont. Ik stel me dan serieuze vragen bij het doel van deze foto’s. Onbewust stuurt men signalen uit dat het dragen van bont oké is. Mijn advies? Liefste Mr. Ford, laat kinderen zo lang mogelijk onschuldig blijven, er staat hen al genoeg leed te wachten als ze ouder zijn.’

PRO-interview

Tessa De Ridder (foto: Afrodite Trevlopoulos)

‘Een meisje laat zo'n kans toch niet liggen?’

 

Tessa De Ridder, een 18-jarige studente Economie-Moderne Talen vindt het niet erg dat jonge meisjes als rijpe vrouwen worden afgebeeld.

‘Jonge meisjes ouder afbeelden, maakt ze helemaal niet lelijk. Ik vind ze juist heel mooi. Hun leeftijd schiet mij pas later te binnen. De overdadige make-up is er misschien over, maar al bij al is deze fotoshoot geslaagd. Ook hebben de ouders hier volgens mij niets mee te maken. Ze staan hun dochtertje haar droom gewoon niet in de weg en zoals voor iedere persoon, speelt geld hier een grote rol. De meisjesdroom om model te worden, begint al heel vroeg en een ouder gebruikt dit alleen maar in hun voordeel. Natuurlijk proberen de meisjes dan vroeger te tippen aan het zogenaamde schoonheidsideaal, maar dat gebeurd uiteindelijk toch op een zeker moment in het leven. Volgens mij voldoen deze meisjes trouwens al aan de normen die men opstelt voor modellen. Of ik dit creatief vind? Op verschillende vlakken wel, maar ik heb de neiging om het eerder innovatief te noemen. Er zijn niet veel shoots met dergelijke jonge schoonheden die zo fel worden opgemaakt. Het is mooi, maar gaat gewoon niet lang mee. Zelf zou ik het super vinden, want je doet zoiets niet elke dag. Een meisje laat zo’n kans toch ook niet zomaar liggen? Het bont dragen is nog een heel ander verhaal. Ik ben er niet voor, omdat het één van de gruwelijkste dingen is die je kan doen met een dier. De mode-industrie zendt hiermee dus degelijk een verkeerde boodschap uit naar de buitenwereld. En of de modelletjes beseffen dat ze in de Parijse Vogue, één van de meest gekochte modebladen, staan, weet ik niet. Later zullen zij wel fier zijn, maar op dit moment maakt het voor hen niets uit, behalve een leuke ervaring. Dat is wat voor mij telt: zot doen en niets afslaan wat je onderweg tegenkomt.’